-
1 schlagen
1. * vt, vibić, uderzać; ( besiegen) pobić, pokonaćblutig schlágen — zbić do krwi
in Stücke schlágen — rozbić na kawałki
2. * vr, sicheinen Rekord schlágen — pobić rekord
См. также в других словарях:
serce — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u człowieka i wielu zwierząt: główny organ układu krążenia, zbudowany z tkanki mięśniowej; wtłacza krew do naczyń krwionośnych, warunkuje ciągłe jej … Langenscheidt Polski wyjaśnień
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… … Słownik języka polskiego
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
bić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ic. biję, bije, bity {{/stl 8}}– pobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}} w rywalizacji: okazywać swoją wyższość, przewyższać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podczas testów kwalifikacyjnych bił wszystkich… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
młot — 1. Być, znaleźć się między młotem a kowadłem «znaleźć się w sytuacji, w której trudno podjąć decyzję, bo każde z dwu możliwych rozwiązań jest złe»: Prezydent jako burmistrz gminy Centrum znalazł się między młotem a kowadłem, czyli między… … Słownik frazeologiczny
młot — m IV, D. a, Ms. młocie; lm M. y 1. «ciężki młotek ręczny» Młot jednoobuchowy, dwuobuchowy. Młot dwuręczny. Młot stalowy, drewniany. Młot kamieniarski, kowalski. Uderzać, walić w coś młotem. ◊ Być, znaleźć się między (pomiędzy) młotem a kowadłem… … Słownik języka polskiego
kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę … Słownik języka polskiego
strach — m III; lm M. y 1. D. u, B.=M. «niepokój wywołany przez niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która się wydaje groźna, przez myśl o czymś grożącym; lęk, obawa, przerażenie, trwoga» Dojmujący, gwałtowny, instynktowny, nerwowy, niepokonany,… … Słownik języka polskiego
stukać — ndk I, stukaćam, stukaćasz, stukaćają, stukaćaj, stukaćał stuknąć dk Va, stukaćnę, stukaćniesz, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęła, stukaćnęli, stukaćnąwszy 1. «uderzając czymś (zwykle twardym) w coś twardego, powodować charakterystyczny odgłos;… … Słownik języka polskiego
tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… … Słownik języka polskiego